Epska poezija nije uvek svoje junake nazivala pravim imenima ali uz malo istraživanja lako se dolazi do istine

Volite li našu epsku poeziju?

Istorija kaže da je potomak Vratka Nemanjića ćerka Milica koja se oko 1353. godine udala za Lazara Hrebeljanovića, u narodnoj poeziji cara Lazara, koji je poveo srpsku vojsku u Kosovski boj. Vratko je imao i sina, župana Nikolu Vratkovića, koji je sahranjen 1389. godine u Nemanjinoj zadužbini, manastiru Svetog Nikole kod Kuršumlije. Vratko Nemanjić je bio vojvoda na dvoru svog bratanca, cara Dušana Silnog i imao je važnu ulogu u građanskom ratu u Vizantiji.

Vratko ili ne? Neki autori smatraju da epski Jug Bogdan nije baziran na istorijskoj ličnosti Vratka Nemanjića.

Za razliku od dva istorijski poznata potomka, u narodnoj pesmi Jug Bogdan, osim ćerke Milice ima i devetoricu sinova: Boška, Damjana, Mitra, Momira, Nenada, Nikolu, Petra, Vojina i Stepana. Svi oni, na čelu sa ocem, vodeće su ličnosti pesama pretkosovskog i kosovskog ciklusa.

Ali, u narodnim stihovima su dosta različito opevani. U pesmi "Banović Strahinja", Jug Bogdan sa sinovima je predstavljen u negativnom svetlu, kao slabić i kukavica koji se plaši Turaka. A u pesmama koje pripadaju kasnijem periodu, ciklusu pesama koje opisuju događaje u vreme Kosovskog boja u kom je i poginuo, on i njegovi sinovi predstavljaju simbol hrabrosti, junaštva, žrtvovanja i simboličnu predstavu stradanja srpskog naroda u toj bici. Narodna tradicija očuvana u pesmi, opisuje kako je Jug Bogdan predvodio desno krilo srpske vojske, a pominje se i kao jedan od likova u istorijskoj tragediji Stefana Stefanovića iz 1825. godine "Smrt Uroša V".